در مقطع ریاست جمهوری جانسون، آمریکا با مشکلات متعددی درگیر بود، از جمله جنگ ویتنام، بحران ملی‌گرایی کشور‌های عربی و همچنین حرص و آز شاه برای مجهزتر کردن ارتش و احتمال تبدیلش به یک تهدید برای آمریکا، و همچنین نفوذ شوروی در خاورمیانه و احتمال لغزش ایران به سمت مسکو، در صورتی که امریکا به پاسخ ایران برای دریافت کمک مالی امریکا برای خرید تجهیزات نظامی این کشور جواب رد می‌داد.
دولت جانسون با توجه به کمبود منابعش در اون مقطع تمایل چندانی برای اعطای کمک مالی و فروش تجهیزات به شاه نداشت، اما با توجه به این که خودش درگیر بحران ویتنام بود، و احتمال داشت شاه به سمت شوروی بره، که این خودش دردسر جدیدی برای آمریکا درست میکرد و نفوذ شوروی در خاورمیانه را هم بیشتر می‌کرد، و از جهتی برای تامین امنیت منطقه خلیج فارس هم دست خودش به دلیل درگیری در بحران ویتنام بسته بود، تصمیم گرفت علیرغم میلش به ایران کمک مالی کنه و تجهیزات نظامی که شاه خواستارش بود را بهش بده.
این کار آمریکا کمک مالی و اعتباربخشی به شاه و تبدیلش به تامین کننده امنیت منطقه در غیاب آمریکا بود
این بخش از مقاله که لینکش را گذاشتم بخونید:

Despite the reluctance of many in Congress and the U.S. national security establishment to grant his requests, the shah maneuvered adroitly. He played upon U.S. fears of Soviet advances in the Middle East and the dangers of radical Arab nationalism to the region, and after threatening to acquire arms from the Soviet Union he convinced the Johnson administration to conclude three military credit agreements with his government between 1964 and 1968.