Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | چه کسی اولین گوجه ی سرنوشت ساز را کاشت و باعث به وجود آمدن انقلاب لا توماتینا شد؟ حقیقت این است که هیچ کسی نمی داند. شاید این رویداد شورشی برضد ژنرال فرانکو و یا جشنواره ای بوده باشد که از کنترل خارج شده است. بنابر مشهورترین روایتی که از این داستان بیان شده ، در طول سال 1945 جشنواره ی لاس گیگانتس( رژه ی بزرگ خیمه شب بازان با ذرت های کاغذی)، مردمان محلی به دنبال شرایطی جنجالی و پر هیاهو برای جلب توجه بودند.گاری ای که در نزدیکی بود را برداشتند و تمام گوجه های رسیده را کندند.نظارگران بی گناه هم کم کم درگیر شدند تا وقتی که این صحنه تشدید پیدا کردو به صحنه ی جنگ با میوه هایی که در حال پرواز و ضد و خورد بودند تبدیل شد. هرچند که شورشگران مجبور بودند که پول گوجه ها را به صاحبانشان پرداخت کنند اما این مسئله باعث به پایان رسیدن جنگ گوجه ها نشد در نتیجه رسم جدیدی به وجود آمد.وحشتناک تر از تشدید این شورش این بود که مسئولان برای منع این موضوع قانون وضع کردند ، قانون وضع شده توسط خود مسئولین جدی گرفته نشد و دوباره یک سری قوانین برای جلوگیری از این مسئله را در سالهای 1950 وضع کردند.در سال 1951 مردمان محلی ای که قوانین را زیر پا گذاشته بودند تا زمانی که مردم برای آزادی آنها اعتراض کردند ،زندانی بودند. مشهورترین بی احترامی که به این قوانین شد در سال 1957 اتفاق افتاد زمانی که هواداران این مسئله مراسم رسمی تدفین گوجه را با تابوت و به مسخره برگزار کردند. بعد از سال 1957، اداره ی محلی تصمیم گرفت که از زور استفاده کند، قوانین جدیدی وضع کردند و این رسم غیر عادی را پذیرفتند.هرچند که گوجه ها در مرکزیت این رسم قرار می گیرند اما ، هفته ی جشنواره با زورآزمایی به پایان می رسد. این جشنواره شامل بزرگداشت قدیس حامی بونوئل ، مریم مقدس و سنت لوئیس برترند ؛ همراه با رژهای خیابانی ، موسیقی ، آتش بازی به روش های جذاب و شادی بخش اسپانیایی ها است. برای اینکه تمام نیروی خود را برای این زور آزمایی جمع کنید پلو اسپانیایی مخصوص در بعدظهر روز جنگ گوجه ها خورده می شود که شامل یک بشقاب برنج سنتی والنسیا ، غذاهای دریایی ، زعفران و روغن زیتون است. امروزه ، این جشنواره آزاد دارای فرم و شکل خاصی است.برگزارکنندگان این جشنواره ها نوع خاصی از گوجه ها را پرورش می دهند که قابل خوردن نیستند و فقط برای این رویداد از آنها استفاده می شود.این جشن از ساعت ده صبح شروع می شود . شرکت کنندگان با هم مسابقه می دهند تا ژامبون ثابت شده روی تیر روغنی را بردارند. نظاره کنندگان با شیلنگ ، شرکت کنندگان در مسابقه را خیس می کنند درحالی که می رقصند و آواز می خوانند.زمانی که ناقوس کلیسا به صدا در می آید و به همه اعلام می کند که ظهر شده است ، کامیون های حامل گوجه وارد شهر می شوند و هم زمان صدای یکنواخت مردم که می گویند " گو- جه ، گو- جه " اوج می گیرد. سپس با آبپاشی به روی مردم ، جشن اصلی شروع می شود. چراغ سبز نشانگر این است که می توان گوجه ها را فشرده کرد و چلاند و آنها را برای پرتاب کردن به سوی دیگر شرکت کنندگان آماده کنند.پرتاب کنندگان گوجه از فاصله ی دور ، پرتاب کنندگان از فاصله ی نزدیک و پرتاب های قوسی متعادل. از هر روشی که استفاده کنید وقتی که به پایان زمان می رسید شما متفاوت به نظر می آیید و متفاوت حس می کنید. تقریبا یک ساعت بعد ، تیراندازان خیس شده از گوجه باقی می مانند تا در دریایی از خیابان های که از گوجه های له شده و گوجه های باقی مانده مملو است، بازی کنند . دومین آبپاشی بر روی مردم به منزله ی به پایان رسیدن این کشمکش است. |