Unë do e bëj vetë rrugën time,
Do nisem për në qendër të qytetit,
Të eci përreth, të ulem,
Të marr një pije për mua.
Nuk më duhet një helmetë
Që të më bartë në jetë,
Unë ec nëpër ujë
Të ia lëmë krenarisë sime të marrë.
Duke më ngritur lartë,
Duke më rrëzuar poshtë.
E tëra cfarë më jep, është pavendosmëri
Ajo shkuarja rrotull e zakonshme.
Duke më ngritur lartë,
Duke më mbajtur të tërin,
Tani ndjej sikur po jetoj,
Jetoj në një shkretëtirë pluhuri.